توسط : به گزارش پایگاه خبری عصر شفافیت به نقل از زاگرس نوین، ابراهیم یوسفی در یادداشتی آورده است:
همه می دانیم که رتبه رشد و توسعه استان کهگیلویه و بویراحمد در ابعاد مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی واقتصادی در چه وضعیتی قرار دارد پس نیازی به تکرار خسته کننده و توصیف واقعیت تلخ عقب ماندگی استان نیست. مساله اساسی نوشته حاضر بررسی یکی از عوامل تاثیر گذار در ایجاد شرایط نامساعد کنونی استان کهگیلویه و بویراحمد، پدیده ایست نام آشنا تحت عنوان قحط الرجال سياسي و مدیریتی در پی بی توجهی به نخبگان در سطوح و ابعاد مختلف.
وقتی حرف و شعار شایسته سالاری،استفاده از توان و ظرفیت نخبگان و جوانان به میان می آید حتی پیدا کردن یک نفر که چنین تفکری را عزیزنشمارد و در مدح وستایش چنین گفتمانی سخنوری و قلم فرسایی نکند ناممکن می گردد؛ ائمه جمعه،روسای دانشگاهها، نمایندگان مجلس، استانداران و فرمانداران وتمام مدیران استانی از ضرورت تشکیل اتاق فکر و هدایت مجموعه و سازمان تحت نظارت خود از طریق تفکر شورایی و استفاده از توان و ظرفیت نخبگان می گویند اما انصافا و به دور از تعصب، جنجال و حاشیه سازی؛ در استان ما و در ادوار گذشته تاکنون نحوه انتخاب مدیران و مسئولان ادارات و سازمان های مختلف، نمایندگان مجلس و…چگونه بوده است؟؟؟ به عبارتی تصمیم سازان و تصمیم گیران در انتخاب هایشان چه فاکتورها و دلایلی را لحاظ کرده اند؟
در بهترین حالت ممکن، افراد و گروههای صاحب نفوذ،گروههای مرجع وانتخاب کنندگان تنها سعی در توجیه اشتباهات نابخشودنی خود داشته و تلاش می کنند تابا عادی قلمداد نمودن موضوع و ماجرا خود را بی گناه و نقش عوامل، شرایط، اشخاص و گروههای دیگر را پررنگ تر نشان دهند!!!در حالیکه به زعم نویسنده: نمایندگان مجلس،استاندار، مدیران و مسولان تاثیر گذار، برای ایجاد لابی ها، فشارها، پیشنهادات، حمایت ها و مخالفت هایشان که در نهایت منجر به انتخاب مدیران می گردد در پیشگاه خداوند متعال و مردم فهیم و عزیز مسئول و بایستی پاسخگو باشند.
متآسفانه این روزها بحث های سطحی، احساسی،نا آگاهانه و غیرضروری راجع به تلاش و سهم خواهی نمایندگان سه شهرستان از مسولیت ها و پست های کلیدی در مرکز استان به یک باور عمومی تبدیل شده بطوریکه بحث از اینکه فلان مدیر کل، معاون، فرماندار و… توسط یکی از نمایندگان به دیگران تحمیل شده به عنوان ارزش و ملاک برتری قلمداد می گردد.گاهی اوقات بنظر می رسد که در ایجاد و شکل گیری چنین مساله حاد اجتماعی حتی نخبگان، افراد تحصیلکرده و گروههای مرجع نیز با عامه مردم همراه شده اند.
وقتی به ترکیب و نحوه انتخاب مدیران و مسئولان و حتی شخصیت و توانمندی های آنها می نگریم حتی با لحاظ کردن تفاوت سلیقه و نوع نگاه و برداشت های سیاسی و فکری مختلف بازهم نمی توان از کنار این مساله یعنی نحوه انتخاب مدیران وضعف و عدم توانایی برخی از آنها به سادگی گذشت؛ زیرا همگان براین عقیده اند که مدیر هر سازمان یا نهادی بایستی حده اقل هایی را برای احراز مسئولیت داشته باشد تا بتواند با ترکیب هنر مدیریت،توانمندی، تخصص، تجربه و استفاده از مشورت و نظر نخبگان حد اکثر استفاده را از حده اقل امکانات ببرد.
ناتوانی و عدم کارایی مدیران و مسئولان مختص به استان ما نیست اما واقعیت این است که برخی از مدیران در استان ما از گذشته تا کنون حده اقل های لازم برای تصدی پست های واگذار شده را نداشته و متاسفانه بعد از پذیرش پیشنهاد، حضور در مسئولیت جدید را به عنوان فرصتی برای کسب تجربه و تخصص دانسته و از این رهگذر نیز خود را در برابر هیچ شخص و نهادی پاسخگو و مسئول نمی دانند! متآسفانه در استان گاهی با کارشناسان و مدیرانی مواجه می شویم که صرفا به مدارک دانشگاهی بدون داشتن محتوای علمی و عملی بسنده کرده اند و نه تنها اهل هیچگونه مطالعه و تحقیق،هنر مدیریت،خلاقیت وتوان کار جمعی نیستند بلکه حتی در ابتدایی ترین موارد مانند کار کردن با کامپیوتر،سخنرانی و اداره یک جلسه ده نفره به شدت با مشکل مواجه هستند.
نویسنده بر این اعتقاد است که حتی اگر هر فردی باهرمیزان از تحصیلات، تخصص ،تجربه و تعهد بر مسند امور قرار گیرد بازهم همه اقشار راضی نخواهند شد و جنجال و جوسازی و شایعه پراکنی به قوت خود باقی خواهد ماند بنابراین هرگز قصد آرمان گرایی و ترسیم مدینه فاضله را نداریم اما همیشه و هنوز درشگفتیم که چراوقتی پای ادعا وشعاربه میان آید همه و همه از نخبگان دانشگاهی و اداری تا مردمان کوچه و باز در دفاع از گفتمان شایسته سالاری، مقابله باسیاسی کاری و جایگزینی قانون و ضابطه به جای رابطه خود را در صف مقدم می دانند اما در عمل هنوز با حضور نخبگان و افراد توانمند برای تغییرات مثبت و حرکت به سمت توسعه پایدار با تمام توان مقابله می کنیم و به محض معرفی شخص توانمندی برای هر جایگاه و مسئولیتی، افراد و گروههای معترض و نامه و شکواییه های عجیب و غریب قبل از رسیدن فرد مورد نظر در مرکز استان یا پایتخت حضور دارند. چرا اغلب حتی افراد باسواد و مدعی،شاخص و ملاک ارزیابی نمایندگان مجلس و موفقیت و برتری آنها را در معرفی و انتصاب اشخاص و هم قطاران در پست های استانی می دانند درحالیکه حتی جزء وظایف آنها به حساب نمی آید و صرفا جنبه مشورتی دارد.
آیا این دلیل که ریئس دانشگاه بایستی حتما از اعضای هیئت علمی باشد و یا انتخاب مسئولان آموزش پرورش، جهاد کشاورزی،فنی حرفه ای، آب و برق،فرمانداری و بخشداری و…صرفا از اعضا و کارمندان همان سازمان و نهاد توجیه کافی برای هر انتخاب اشتباهی به شمار می آید؟؟؟آیا تدبیر و امید حکم نمی کند که تلاش نماییم با مردم و بنام مردم از سهم خواهی و اعمال سلیقه شخصی و تنگ بینی های مرسوم دست برداریم و همه و همه برای پیشرفت و اعتلای استان و مردمان عزیز و دوس داشتنی اش همگام باهم حرکت نماییم.
