توسط : یادداشت / به قلم احد آقایی
به گزارش پایگاه خبری عصر شفافیت از البرز، در این یادداشت آمده است:
هر سال، وقتی شورای حقوق و دستمزد برای تعیین میزان دستمزد کارگران تشکیل جلسه می دهد و نمایندگان کارگری در حال چانه زنی با نمایندگان کارفرمایان و دولت برای ارتقای کمی و کیفی میزان پرداختی ها هستند، در موارد متعددی بسیاری از کارگران باور دارند اگر در آن جلسه حضور داشتند و صاحب حق رای و امکان ارائه نقطه نظر داشتند می توانستند بهتر دفاع کنند و شرایط را برای افزایش میزان رفاه و سطح زندگی جامعه کارگری را فراهم کنند!
طبعأ این جلسات محل طرح دیدگاه های صنفی از یک سو یعنی محلی برای جدال نمايندگان کارفرمایان و نمایندگان کارگری است و از سویی دیگر شامل ضروریات اعمال ملاحظات دولت مستقر با هدف کنترل آثار و تبعات اجتماعی و اقتصادی تصمیمات این شوراست.
فرض را بر این می‌گذاریم که امروز شرایطی فرآهم شده تا یکایک کارگران در جلسه پایانی شورای حقوق و دستمزد حاضر شوند و اتفاقا حق رای هم دارند و می توانند دیدگاه های خود را بدون کمترین محدودیت ارائه کنند؛ آیا این امر رضایت بخش تر نیست که بجای 3 نفر نماینده کارگری، بیش از 10 میلیون نفر صاحب حق رای باشد و نظرات خود را در مصوبات اعمال کنند؟
حال با عبور از این فرضیه انتزاعی، یک امکان واقعی را با هم در نظر می گیریم که جامعه کارگری می تواند نه تنها برای حقوق و دستمزد خود، بلکه برای همه شئون زندگی و همه امور رفاهی خود یکجا و حداقل تا 4 سال آینده تصمیمی جدی بگیرد.
فارغ از هر گونه نگاه کلیشه ای در اهمیت حضور اقشار مختلف در انتخابات، جامعه کارگری امروز اگر به جای تماشگر، بازیگر اصلی انتخابات پیش روی باشد، حداقل تا چهار سال آینده می تواند از منتخب خود انتظار داشته باشد تا تولید را رونق ببخشد، تورم را به شکل اصولی مدیریت کند، برای مسکن او برنامه ریزی و اقدام کند، امکانات آموزشی مناسب برای فرزندان او فراهم آورد، سطح رفاه او را ارتقا دهد، افراد لایق را بر مستندها بگمارد، در خصوص حقوق و دستمزد او تصمیمات بهتری بگیرد و دهها و شاید صدها انتطارات معقول دیگر را بجا آورد.
يقينا کنشگری و حضور فعال جامعه کارگری، جامعه اصناف، جامعه صنعتگران و همه اقشار در عرصه انتخابات ضرورتی است که نه تنها منافع خود آنها را تامین می کند، بلکه در همه ابعاد زندگی قریب به 87 میلیون ایرانی اثرگذار خواهد بود.
