تهران – عصر شفافیت – در میان ویرانههای بهجا مانده از حمله شبانه، پیکر دختری ۸ ساله یافت شد که آیندهای روشن در ژیمناستیک ایران در انتظارش بود.
پایگاه خبری عصر شفافیت – سمیه بوربور: تهران، حوالی نیمهشب ۲۴ خرداد ۱۴۰۴. خیابان پاتریس لومومبا در سکوتی سنگین فرورفته است. ساکنان یکی از مجتمعهای مسکونی ناگهان با صدایی مهیب از خواب میپرند. موج انفجار شیشهها را خرد میکند، سقفها را میلرزاند و در کسری از ثانیه، زندگیهای بیشماری را زیر و رو میکند. در میان غرش موشکها و صدای آژیرها، کودکی جان داد که تنها “جرم”اش، آرزو داشتن بود.
تارا حاجیمیری، دختر ۸ سالهای که بهگفته مربیانش، یکی از استعدادهای درخشان ژیمناستیک ایران بود، در حمله موشکی رژیم صهیونیستی به تهران، همراه با پدر و مادرش جان باخت.
خانهای که زمانی محل تمرینات کودکانه و لبخندهای بعد از موفقیت بود، حالا تلی از خاک و آهن است. تارا، همان دختری که دوست داشت روزی پرچم ایران را در رقابتهای جهانی بالا ببرد، حتی فرصت وداع با تشکش را هم پیدا نکرد.
از آرزو تا آوار
تارا حاجیمیری از سن ۵ سالگی به ژیمناستیک علاقهمند شد. خانوادهاش با تمام توان از علاقه او حمایت کردند. مربیانش میگویند او در تمرینات “انضباطی کمنظیر” داشت و از الان برای حضور در تیم ملی نونهالان برنامهریزی شده بود. اما با اصابت یک موشک، تمام این برنامهها ناتمام ماند.
واکنشها به یک فاجعه انسانی
فدراسیون ژیمناستیک جمهوری اسلامی ایران در بیانیهای، این حادثه را «ضایعهای بزرگ برای ورزش کشور» دانست و تاکید کرد:
«تارا یکی از آیندهسازان ژیمناستیک ایران بود که در اوج آمادگی و امید، پرپر شد.»
وزارت ورزش و جوانان نیز با تسلیت رسمی، این حمله را نشانهای دیگر از نقض فاحش حقوق بشر و کودککشی بیپرده دانست.
در شبکههای اجتماعی، تصاویر تارا، مدالهایش، و لبخند معصومانهاش، تبدیل به نماد خشم و اندوه شد. بسیاری از کاربران با هشتگ #تارای_کوچک، خواستار پیگیری حقوقی بینالمللی این فاجعه شدند.
آنچه باقی ماند…
تارا دیگر در میان ما نیست. اما نام او حالا فقط یک نام نیست؛ یک صداست، یک اعتراض، یک پرسش از وجدانی که نباید خاموش بماند: چه کسی پاسخگوی رویاهای ناتمام کودکان است؟
پایگاه خبری عصر شفافیت در راستای رسالت خود برای شفافسازی، افشای ابعاد انسانی و پنهانمانده این حمله را وظیفه خود دانسته و از نهادهای بینالمللی خواهان اقدام فوری برای توقف جنایات علیه غیرنظامیان، بهویژه کودکان است.